Angielscy pejzażyści

W. TURNER:

tradycje dynamizmu P.P. Rubensa i świetlistość C. Lorraina z romatycznym zafascynowaniem potęgą żywiołów i sił natury. Oprócz pejzaży fantastycznych i realnych - wykonywanych początkowo akwarelami, później również w technice olejnej - artysta malował sceny historyczne, ukazywał też często wydarzenia współczesne. Głównymi elementami kompozycyjnymi były: światło, kolor i powietrze. Turner wywarł olbrzymi wpływ na impresjonistów. Rybacy na morzu (1796), Ulisses wyszydzający Polifema(1829), Pożar gmachu Parlamentu w 1834 (1835), Walczący Témeraire(1839), Wschód słońca z morskim potworem (1840), Deszcz, para i szybkość(1844).

J. CONSTABLE:

Charakteryzuje go swobodna, impastowa faktura i oddawanie zmienności światła i atmosfery. Utrwalał przelotną chwilę - drganie powietrza, wiatr, pianę na falach. Brunatny koloryt pejzaży akademickich zastąpił soczystą zielenią. Jego postawa unikania malowniczych i literackich tematów i wiernego oddawania wrażeń zapowiadała impresjonizm.

Malował głównie widoki angielskiej wsi (Młyn w Flatford 1817, Biały koń1819, Młyn w Stratford 1820, Wóz z sianem 1821, Wspinający się koń 1825,Zamek Hadleigh 1829, Most Waterloo 1832), często ten sam motyw w różnych ujęciach i oświetleniu (Dolina Dedham 1811 i 1828, Katedra w Salisbury 1823 i 1831). Obserwując relacje między światłem, cieniem i kolorem malował w plenerze liczne małe szkice olejne, uznawane obecnie za najlepsze obrazy Constable (Barki na Stour około 1810). Zachowały się szkice, których tematem jest tylko niebo z obłokami.