Romantyzm w Polsce

MICHAŁOWSKI

Po podróży do Anglii (fascynacja A. van Dyckiem) powrócił do Krakowa w 1835, rozwijając w pełni swój talent i twórczość, której tematykę stanowiły m.in. sceny z wojen napoleońskich i powstania listopadowego, realistyczne i pełne wyrazu portrety. Jego warsztat cechuje śmiały rysunek, syntetyczna forma, swobodna technika. 1848-1853 prezes Rady Administracyjnej Krakowa.

Prace m.in.: Napoleon na siwym koniu (1846), Seńko, Kardynał (1845-1848), portret córki Celiny na koniu, Błękitny chłopiec, Szarża w wąwozie Samosierry (1844), Oddział huzarów austriackich, Portret konny Mikołaja I(1849), portrety S. Czarneckiego, K. Kniaziewicza.

GROTTGER

Istotną cechą twórczości Grottger było zamiłowanie do przedstawień cyklicznych, artysta celował w realistycznym oddaniu szczegółów, idealizacji i upiększenia postaci ludzkiej (posągowy typ kobiety i pięknego sarmackiego bohatera). Pozostałe cechy to silny światłocień, teatralność gestów. Cykle kartonów poświęcone martyrologii polskiej były dziełami o dużej wymowie patriotycznej i zyskały popularność: Warszawa I (1861),Warszawa II (1862), Polonia (1863), Lithuania (1864-1866), Bór litewski(1864), Wojna (1866-1867).

Z kolei płótna malarskie artysty cechują: psychologizm portretowanych osób, delikatna gładka technika i świetlistość koloru, mistrzowskie oddanie szczegółów, uroda pejzażu i przedstawianych zwierząt. Przykładem twórczości portretowej mogą być: Portret dziewczynki (1860),Chłop z Barszczowic (1860), Narzeczona z Wróblewic (1865), Portret Ignacego Jakubowicza w konfederatce (ok. 1869). Tematykę powstańczą reprezentują: Przejście przez granicę (1865), Pochód na Sybir (1866), Pożar dworu pod Miechowem, Pożegnanie powstańca, Powitanie powstańca. Z kompozycji historycznych popularność zdobyła Ucieczka Henryka Walezego(1860).

RODAKOWSKI

We wczesnych pracach Rodakowskiego zaznaczył się wpływ wiedeńskiego biedermeieru (charakterystyczne dla tego stylu akwarelowe portreciki).

Warsztat olejny opanował w Paryżu, malując pierwsze obrazy o tematyce romantyczno-patriotycznej. Głównie ceniona twórczość portretowa, obejmująca ok. 50 płócien o charakterze reprezentacyjnym (np. z fragmentami monumentalnej architektury w tle) oraz portrety prywatne o prostym układzie kompozycyjnym, delikatnym i wyrafinowanym rysunku, nastrojowym ciemnym tle i świetlistej głębokości tonów.

Był mistrzem portretu psychologicznego. Odwoływał się często do kompozycyjnych wzorów renesansowych. Jego wytworny i pełen umiaru styl sytuuje malarza między romantyzmem a akademizmem.

Ważniejsze prace Rodakowskiego to m.in. portrety: ojca (1850), generała H. Dembińskiego (1852), matki (1853), siostry (1858), L. Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana (1863), L.B. Blüdhorn (1871), W. Dzieduszyckiego (1880). Z obrazów o tematyce historycznej: Posłowie u Sobieskiego (1861), Wojna kokosza (1872).