Organizacja wspolpracy gospodarczej OECD

ORGANIZACJA WSPÓLPRACY GOSPODARCZEJ i ROZWOJU – OECD

Grudzień 1960r. – 20 krajów wysoko uprzemysłowionych (kraje Europy Zachodniej, Turcja, USA, Kanada) podpisało tzw. Konwencję Paryską

1961r. początek działalności OECD

OECD zastąpiła istniejącą od 1948r. Organizację Europejskiej Współpracy Ekonomicznej

Obecnie organizacja ta skupia 29 krajów. Polska – od 1996r.

• stymulacja rozwoju gospodarczego państw członkowskich poprzez tworzenie optymalnych warunków międzynarodowych
• forum, na którym kraje członkowskie koordynują swoja politykę zagraniczną i wyznaczają obszary współpracy
• funkcja analityczno-informacyjna – OECD zatrudnia ponad 3tys. specjalistów, którzy przygotowują raporty poświęcone sytuacji gospodarczej poszczególnych krajów członkowskich oraz najważniejszym zjawiskom zachodzącym w gospodarce światowej

1. Rada – przedstawiciele wszystkich państw członkowskich (szefowie stałych misji przy OECD)

• raz do roku Rada zbiera się na szczeblu ministrów spraw zagranicznych i ministrów finansów
• decyzje podejmowane są jednomyślnie lub drogą konsensusu
• najważniejsze decyzje; zatwierdza budżet

2. Komitet Wykonawczy + Komitety Branżowe (ponad 150) – realizują decyzje Rady
3. Sekretariat

• Bieżąca obsługa OECD
• Sekretarz Generalny wybierany przez Radę na 5 lat

GRUPA SIEDMIU – G-7

• USA, Kanada, Japonia, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Włochy
• pozycja Rosji jest dość niejednoznaczna – G-8 (?)
• układ państw

Pierwsze spotkanie G-7

1975r., z inicjatywy prezydenta Francji Valery’ego Giscarda d’Estaingna oraz kanclerza RFN Helmuta Schmidta

przyczyny zwołania szczytu:

• rekonstrukcja ekonomicznej solidarności najpotężniejszych gospodarczo państw Zachodu po upadku systemu Bretton Woods
• przedsięwzięcie środków redukujących negatywne skutki pierwszego kryzysu energetycznego lat 70tych

Początkowo zasadniczym przedmiotem troski G-7 była ich niekorzystna wewnętrzna i międzynarodowa sytuacja ekonomiczna, jednak funkcjonowanie G-7 szybko przestało się koncentrować jedynie wokół aspektów gospodarczych. Kolejne szczyty odpowiadały na ważne wydarzenia, np. wojna w Afganistanie, terroryzm, Czarnobyl, AIDS itp.

Etapy działań G-7:

1. 1975-81r. – dominują kwestie ekonomiczne, związane z kryzysami energetycznymi i wysoką inflacją
2. 1982-88r. – rośnie znaczenie kwestii politycznych, zwłaszcza problem utrzymania równowagi strategicznej
3. 1989-96r. – problematyka związana z rozpadem świata dwubiegunowego, problemy globalne (np. ekologia, międzynarodowa przestępczość zorganizowana)
4. od 1996r. – relatywne osłabienie grupy wynikające z mniejszej koordynacji polityki

Cele G-7

• wzmocnienie współpracy międzyrządowej
• koordynacja polityk zagranicznych w wybranych dziedzinach
• „rewitalizacja” organizacji międzynarodowych, zwłaszcza ONZ
• ustalanie wspólnej strategii rozwiązywania najbardziej palących problemów międzynarodowych
• uzgadnianie wspólnej strategii postępowania wobec krajów rozwijających się
• usprawnianie funkcjonowania międzynarodowego systemu wymiany handlowej i systemu monetarnego

Znaczenie G-7

• determinuje dystrybucję siły w systemie międzynarodowym
• ogranicza poziom anarchizacji systemu międzynarodowego
• efektywna działalność na polu ekonomicznym
• stymuluje proces umacniania bezpieczeństwa w systemie międzynarodowym

• zapewnia wewnętrzne bezpieczeństwo swych członków, często pojmowane jako stabilność gospodarcza
• chroni swych obywateli przed zagrożeniami dotyczącymi pojedynczych osób, a pochodzącymi z zewnątrz (terroryzm, epidemie)
• ogranicza konflikty regionalne
• promuje wartości demokratyczne

Mechanizm funkcjonowania

• funkcjonowanie grupy nie opiera się na żadnym traktacie
• nie istnieją stałe, statutowe organy grupy

1. ścisła „Grupa Siedmiu” – doroczne spotkania na szczycie szefów państw lub rządów G-7 oraz przedstawicieli UEswobodna wymiana i uzgadnianie poglądów liderów; konsultacje
2. „System G-7” – obejmuje działalność zespołów powoływanych przez szefów państw lub rządów; tzw. „grupy robocze”techniczne i merytoryczne przygotowanie spotkań na szczycie, opracowywanie analiz.

Pozycja G-7 w systemie międzynarodowym

• państwa G-7 wytwarzają ponad 70% globalnego dochodupotężne zasoby gospodarcze
• przewaga technologiczna
• członkowie grupy odgrywają decydującą rolę w wielu organizacjach (ONZ, MFW, Bank Światowy, NATO, OECD)
• decydująca rola w kilku regionach świata
• stabilne systemy polityczne
• liczba członków nie jest dużaminimalizacja ryzyka rozsadzenia grupy od wewnątrz, względnie efektywne zarządzanie strukturą
• wspólne wartościkreacja wspólnej polityki

Wady struktury:

• brak uniwersalnego członkostwa (pozostali uczestnicy systemu międzynarodowego nie mogą brać udziału w opracowywaniu wspólnego stanowiska, nie są więc zobligowani do respektowania ustaleń grupy)
• zbyt rzadkie spotkania liderów grupy
• brak efektywnego mechanizmu realizacji ustalanej polityki